17°C
Βρίσκεται κοντά στο χωριό Κολυμπάρι, σε απόσταση 24 χλμ. από τα Χανιά, σε μια γραφική περιοχή, στο μυχό ενός μεγάλου κόλπου.
Είναι από τα μεγαλύτερα και πιο καλά διατηρημένα μοναστήρια της Κρήτης με φρουριακή μορφή και ένα τρίκογχο Καθολικό με δύο παρεκκλήσια. Απέναντι ακριβώς, σε μια βουνοπλαγιά, υπάρχει δίκλιτος ναός που σήμερα χρησιμοποιείται ως «νεκροταφειακός» για τους μοναχούς.
Πριν από το 17ο αιώνα υπήρχαν πολλά μοναστήρια στην περιοχή. Οι μοναχοί των μοναστηριών αυτών αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα μεγάλο, καλά οργανωμένο μοναστήρι σύμφωνα με το κοινοβιακό σύστημα. Πρώτος κτήτορας ήταν ο μοναχός Βλάσσιος από την Κύπρο, ο οποίος κατά την παράδοση άρχισε το χτίσιμο της Μονής στο σημείο που τον οδήγησε η Παναγία. Γι’ αυτό τον λόγο, η μονή που χτίστηκε το 1618-1637, είναι αφιερωμένη στην Οδηγήτρια.
Η μονή υπήρξε πόλος έλξης πολλών ασκητών και ερημιτών και γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση κατά τις τελευταίες δεκαετίες της Ενετοκρατίας. Την έπληξε η τουρκική κατάκτηση το 1645, αλλά είχε την τύχη να διοικείται από σημαντικούς εκκλησιαστικούς άντρες (όπως ο Ησαΐας Διακόπουλος), οι οποίοι όχι μόνο διατήρησαν την περιουσία της, αλλά εισήγαγαν και τη διδασκαλία των γραμμάτων και τεχνών μέσα στο μοναστήρι. Πριν από την τουρκική λεηλασία, οι μοναχοί είχαν φροντίσει να στείλουν σε άλλες ελληνικές περιοχές 40 πολύτιμες εικόνες από το μοναστήρι, οι οποίες επιστράφηκαν μετά την Επανάσταση. Δυστυχώς, λεηλατήθηκε ξανά το 1866.
Παρόλα αυτά, ακόμα και σήμερα στο μουσείο της Μονής μπορεί κανείς να θαυμάσει τον πλούτο των εικόνων και των χειρογράφων. Ξεχωριστή θέση κατέχουν η Σταύρωση του Χριστού, η εικόνα του Αγ. Νικολάου (1637), η πολυπρόσωπη εικόνα Ιστορία του Ιωσήφ, του Νείλου (1642), δύο ακόμη εικόνες του Αγ. Νικολάου (15ου και 17ου αι.), η Μεταμόρφωση (15ος αι.), η Παναγία η Ελεούσα (15ος αι.), Χριστός ο Μέγας Αρχιερεύς (15ος αι.). Στο μουσείο υπάρχουν ακόμη και οι δύο παλιοί Κώδικες της Μονής με πλούσια στοιχεία από την ιστορία της, άλλα χειρόγραφα και ιερά σκεύη.
Ενετική Περίοδος
Το Rural Greece είναι μια διαδικτυακή πύλη που συνδέει ταξιδιώτες με μοναδικούς προορισμούς και τοπικές επιχειρήσεις της υπαίθρου, προσφέροντας αυθεντικές εμπειρίες μέσα από δραστηριότητες που αναδεικνύουν τη φύση, τις παραδόσεις και τον πολιτισμό.
Για το Rural Greece η προσβασιμότητα είναι θεμελιώδης για την ενίσχυση της τουριστικής εμπειρίας χωρίς αποκλεισμούς. Ακολουθώντας τις αρχές της συμπερίληψης και της ισότητας, το Δίκτυο Τουρισμού Υπαίθρου epaithros και οι επιχειρήσεις-μέλη του εργάζονται συνεχώς για την ενίσχυση των παρεχόμενων τουριστικών υπηρεσιών, διασφαλίζοντας ότι όλοι οι επισκέπτες, έχουν την ευκαιρία να βιώσουν την αυθεντική ομορφιά της ελληνικής υπαίθρου.
Η αειφορία στον τουρισμό αναφέρεται σε έναν τρόπο ανάπτυξης του τουρισμού που σέβεται και προστατεύει το περιβάλλον, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει την τοπική οικονομία και διαφυλάσσει τις πολιτιστικές παραδόσεις. Στόχος του βιώσιμου τουρισμού είναι να προσφέρει μοναδικές και αυθεντικές εμπειρίες στους επισκέπτες, χωρίς να επιβαρύνει το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι οι τοπικές κοινότητες επωφελούνται από την τουριστική δραστηριότητα.
Αυτός ο τύπος τουρισμού βασίζεται σε τρεις πυλώνες:
Με την αειφορία στον τουρισμό, οι επισκέπτες μπορούν να ζήσουν αυθεντικές εμπειρίες, γνωρίζοντας ότι ο αντίκτυπος του τουρισμού στην περιοχή είναι θετικός και διαρκής για τις μελλοντικές γενιές.
Για το Rural Greece η τοπικότητα αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για την ανάπτυξη του βιώσιμου τουρισμού, καθώς προάγει την ισχυρή σύνδεση του τουριστικού προϊόντος με την τοπική κοινωνία, οικονομία και πολιτισμό. Μέσω της τοπικότητας, οι επισκέπτες αποκτούν την ευκαιρία να εξερευνήσουν αυθεντικά στοιχεία του προορισμού, όπως τα τοπικά προϊόντα, τις παραδόσεις και την κουλτούρα της περιοχής. Αυτό όχι μόνο ενισχύει την τοπική οικονομία, αλλά βοηθά και στη διατήρηση και ενίσχυση των τοπικών επιχειρήσεων, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και υποστηρίζοντας την ανάπτυξη των τοπικών κοινοτήτων.
Επιπλέον, η τοπικότητα συμβάλλει στη βιωσιμότητα του τουριστικού τομέα, καθώς μειώνει τη χρήση πόρων από άλλες περιοχές και ενθαρρύνει τη χρήση τοπικών αγαθών και υπηρεσιών, περιορίζοντας το οικολογικό αποτύπωμα των τουριστικών δραστηριοτήτων. Έτσι, η ενσωμάτωση της τοπικότητας στις τουριστικές πρακτικές ενισχύει τη συνείδηση της αειφορίας, τόσο στους επισκέπτες όσο και στις τοπικές επιχειρήσεις, δημιουργώντας έναν πιο υπεύθυνο και αειφόρο τουριστικό προορισμό.
