18°C
Ένα παλιό αντρικό μοναστήρι, 12 χλμ ανατολικά του Ρεθύμνου, στην κοινότητα Παγκαλοχωρίου, που πιθανότατα ιδρύθηκε κατά τη Β’ Βυζαντινή περίοδο (961-1204). Ιδρυτής ήταν κάποιος μοναχός Αρσένιος, από τον οποίο πήρε και το όνομα του.
Κατά την πιθανότερη εκδοχή, κάποια στιγμή ερημώθηκε από τους πειρατές που προκαλούσαν προβλήματα στους παραλιακούς οικισμούς και ανακαινίστηκε, όπως και πολλά άλλα κρητικά μοναστήρια, πριν το 1600. Άρχισε να λειτουργεί στα τέλη του 16ου αιώνα ενώ παράλληλα εγκαινιάστηκε ο ναός του Αγ. Γεωργίου, το Καθολικό της Μονής, μια σταυροειδής βασιλική με τρούλο.
Από τα Ενετικά έγγραφα που σώθηκαν, η μονή φαίνεται να δεχόταν δωρεές από πολλούς πιστούς και αναπτύχθηκε με γρήγορο ρυθμό. Την ανάπτυξη αυτή ήρθε να σταματήσει η τουρκική εισβολή στην περιοχή το 1646, οπότε το μοναστήρι έπεσε θύμα της βαριάς φορολογίας και διαφόρων άλλων τουρκικών καταπιέσεων. Παρόλα αυτά η μονή Αρσανίου προσπαθούσε να συμβάλλει στην εκπαίδευση ενισχύοντας την ίδρυση σχολείων, προσπάθεια που συνεχίστηκε ως τα τέλη του 19ου αιώνα. Ο μεγάλος σεισμός του 1856 ήρθε να καταστρέψει μεγάλο μέρος της μονής και μια δεκαετία αργότερα οι μοναχοί διέθεσαν την περιουσία της στον απελευθερωτικό αγώνα του 1866. Ακολούθησαν, όπως ήταν αναμενόμενο, καταστροφές και λεηλασίες από τους Τούρκους.
Kατά την τελευταία Kρητική επανάσταση (1897-1898) το Aρσάνι έζησε το δικό του ολοκαύτωμα, με τον ηγούμενο Γαβριήλ Kλάδο να βρίσκει τον θάνατο σε συμπλοκή με τους Tούρκους. Αυτή ήταν η τελευταία προσφορά της μονής λίγο πριν από την απελευθέρωση της Kρήτης. Επόμενος σημαντικός σταθμός στην ιστορία της μονής είναι το 1941, όταν οι Γερμανοί εκτελούν τον μοναχό Δαμιανό Καλλέργη λόγω υπόθαλψης ανταρτών.
Τελικά το μοναστήρι ανακαινίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 κι αργότερα τοιχογραφήθηκε ο ναός και ιδρύθηκε το μουσείο και το συνεδριακό κέντρο.
Στο μικρό Εκκλησιαστικό μουσείο ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα κειμήλια από την παλιότερη και τη νεότερη ιστορία της Μονής αλλά και από άλλα μοναστήρια της επαρχίας Μυλοποτάμου. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης οι παλιές κρητικές εικόνες του Αγ. Γεωργίου και του Αγ. Νικολάου.
Β Βυζαντινή Περίοδος, Ενετική Περίοδος
Το Rural Greece είναι μια διαδικτυακή πύλη που συνδέει ταξιδιώτες με μοναδικούς προορισμούς και τοπικές επιχειρήσεις της υπαίθρου, προσφέροντας αυθεντικές εμπειρίες μέσα από δραστηριότητες που αναδεικνύουν τη φύση, τις παραδόσεις και τον πολιτισμό.
Για το Rural Greece η προσβασιμότητα είναι θεμελιώδης για την ενίσχυση της τουριστικής εμπειρίας χωρίς αποκλεισμούς. Ακολουθώντας τις αρχές της συμπερίληψης και της ισότητας, το Δίκτυο Τουρισμού Υπαίθρου epaithros και οι επιχειρήσεις-μέλη του εργάζονται συνεχώς για την ενίσχυση των παρεχόμενων τουριστικών υπηρεσιών, διασφαλίζοντας ότι όλοι οι επισκέπτες, έχουν την ευκαιρία να βιώσουν την αυθεντική ομορφιά της ελληνικής υπαίθρου.
Η αειφορία στον τουρισμό αναφέρεται σε έναν τρόπο ανάπτυξης του τουρισμού που σέβεται και προστατεύει το περιβάλλον, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει την τοπική οικονομία και διαφυλάσσει τις πολιτιστικές παραδόσεις. Στόχος του βιώσιμου τουρισμού είναι να προσφέρει μοναδικές και αυθεντικές εμπειρίες στους επισκέπτες, χωρίς να επιβαρύνει το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι οι τοπικές κοινότητες επωφελούνται από την τουριστική δραστηριότητα.
Αυτός ο τύπος τουρισμού βασίζεται σε τρεις πυλώνες:
Με την αειφορία στον τουρισμό, οι επισκέπτες μπορούν να ζήσουν αυθεντικές εμπειρίες, γνωρίζοντας ότι ο αντίκτυπος του τουρισμού στην περιοχή είναι θετικός και διαρκής για τις μελλοντικές γενιές.
Για το Rural Greece η τοπικότητα αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για την ανάπτυξη του βιώσιμου τουρισμού, καθώς προάγει την ισχυρή σύνδεση του τουριστικού προϊόντος με την τοπική κοινωνία, οικονομία και πολιτισμό. Μέσω της τοπικότητας, οι επισκέπτες αποκτούν την ευκαιρία να εξερευνήσουν αυθεντικά στοιχεία του προορισμού, όπως τα τοπικά προϊόντα, τις παραδόσεις και την κουλτούρα της περιοχής. Αυτό όχι μόνο ενισχύει την τοπική οικονομία, αλλά βοηθά και στη διατήρηση και ενίσχυση των τοπικών επιχειρήσεων, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και υποστηρίζοντας την ανάπτυξη των τοπικών κοινοτήτων.
Επιπλέον, η τοπικότητα συμβάλλει στη βιωσιμότητα του τουριστικού τομέα, καθώς μειώνει τη χρήση πόρων από άλλες περιοχές και ενθαρρύνει τη χρήση τοπικών αγαθών και υπηρεσιών, περιορίζοντας το οικολογικό αποτύπωμα των τουριστικών δραστηριοτήτων. Έτσι, η ενσωμάτωση της τοπικότητας στις τουριστικές πρακτικές ενισχύει τη συνείδηση της αειφορίας, τόσο στους επισκέπτες όσο και στις τοπικές επιχειρήσεις, δημιουργώντας έναν πιο υπεύθυνο και αειφόρο τουριστικό προορισμό.
