20°C
Το Ηράκλειο ήδη από τα χρόνια της Α’ Βυζαντινής Περιόδου (330-840 μ.Χ.) διέθετε οχυρώσεις οι οποίες συμπληρώθηκαν τόσο από τους Άραβες κατακτητές (840-961 μ.Χ.) και τους Βυζαντινούς (961-1204 μ.Χ.) όσο και από τους Βενετούς μετά το 1211 μ.Χ.
Η διαφαινόμενη όμως απειλή των Τούρκων υποχρέωσε τη Βενετία να οχυρώσει με τον πλέον σύγχρονο για την εποχή τρόπο την πρωτεύουσα του Regno di Candia. Η μορφή των οχυρωματικών έργων που βλέπουμε σήμερα έχει βασιστεί σε σχέδια του αρχιμηχανικού M. Sanmicheli και κατασκευάστηκαν την περίοδο 1462-1560 περίπου.
Το κυρίως τείχος είχε μήκος τρία χιλιόμετρα και διέθετε τέσσερις πύλες και επτά προμαχώνες που περιβάλλονται από μεγάλη τάφρο που στην εξωτερική της πλευρά διέθετε επιπρομαχώνες οι οποίοι δε σώζονται σήμερα.
Τα οχυρωματικά έργα του Ηρακλείου θεωρούνται, τόσο σε ό,τι αφορά το μέγεθος τους αλλά και την αισθητική και την λειτουργική τους τελειότητα, από τα σημαντικότερα της Ανατολικής Μεσογείου.
Η βενετσιάνικη οχύρωση της πόλης είχε τέσσερις κύριες πύλες οι οποίες βρίσκονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Στα βόρεια, στο τέρμα της σημερινής οδού 25ης Αυγούστου, υπήρχε η “Πύλη του Μώλου” που οδηγούσε στο λιμάνι. Στα δυτικά υπήρχε η “Πύλη του Παντοκράτορα”, δίπλα στην οποία υπάρχει σήμερα η νέα επιβλητική Χανιώπορτα. Ανατολικά στη θέση που σήμερα βρίσκεται η κεντρική πλατεία της πόλης, η Πλατεία Ελευθερίας, βρίσκονταν η “Πύλη του Αγίου Γεωργίου”. Στα νότια βρίσκονταν η “Πύλη του Ιησού”.
Εκτός από αυτές τις κεντρικές πύλες υπήρχαν ακόμα τρεις πύλες που διευκόλυναν την επικοινωνία της πόλης με την θάλασσα.
Η μία δυτικά ήταν η “Πύλη του Άγιου Ανδρέα” που πήρε το όνομα της από τον ομώνυμο προμαχώνα που ήταν και το ασθενέστερο σημείο της άμυνας των τειχών και από όπου έγινε η είσοδος των Τούρκων στην πόλη το 1669.
Η δεύτερη στα ανατολικά ονομαζόταν “Πύλη της Αμμουδιάς” γιατί οδηγούσε στην παραλία που βρίσκονταν ανατολικά της πόλης. Η τρίτη στα βόρεια είναι η “Πύλη του Δερματά”, δυτικότερα από το Ιστορικό Μουσείο.
Οχυρώσεις
Ανοιχτός-Καλά διατηρημένος
Ενετική Περίοδος
πόλη Ηρακλείου
Το Rural Greece είναι μια διαδικτυακή πύλη που συνδέει ταξιδιώτες με μοναδικούς προορισμούς και τοπικές επιχειρήσεις της υπαίθρου, προσφέροντας αυθεντικές εμπειρίες μέσα από δραστηριότητες που αναδεικνύουν τη φύση, τις παραδόσεις και τον πολιτισμό.
Για το Rural Greece η προσβασιμότητα είναι θεμελιώδης για την ενίσχυση της τουριστικής εμπειρίας χωρίς αποκλεισμούς. Ακολουθώντας τις αρχές της συμπερίληψης και της ισότητας, το Δίκτυο Τουρισμού Υπαίθρου epaithros και οι επιχειρήσεις-μέλη του εργάζονται συνεχώς για την ενίσχυση των παρεχόμενων τουριστικών υπηρεσιών, διασφαλίζοντας ότι όλοι οι επισκέπτες, έχουν την ευκαιρία να βιώσουν την αυθεντική ομορφιά της ελληνικής υπαίθρου.
Η αειφορία στον τουρισμό αναφέρεται σε έναν τρόπο ανάπτυξης του τουρισμού που σέβεται και προστατεύει το περιβάλλον, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει την τοπική οικονομία και διαφυλάσσει τις πολιτιστικές παραδόσεις. Στόχος του βιώσιμου τουρισμού είναι να προσφέρει μοναδικές και αυθεντικές εμπειρίες στους επισκέπτες, χωρίς να επιβαρύνει το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι οι τοπικές κοινότητες επωφελούνται από την τουριστική δραστηριότητα.
Αυτός ο τύπος τουρισμού βασίζεται σε τρεις πυλώνες:
Με την αειφορία στον τουρισμό, οι επισκέπτες μπορούν να ζήσουν αυθεντικές εμπειρίες, γνωρίζοντας ότι ο αντίκτυπος του τουρισμού στην περιοχή είναι θετικός και διαρκής για τις μελλοντικές γενιές.
Για το Rural Greece η τοπικότητα αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες για την ανάπτυξη του βιώσιμου τουρισμού, καθώς προάγει την ισχυρή σύνδεση του τουριστικού προϊόντος με την τοπική κοινωνία, οικονομία και πολιτισμό. Μέσω της τοπικότητας, οι επισκέπτες αποκτούν την ευκαιρία να εξερευνήσουν αυθεντικά στοιχεία του προορισμού, όπως τα τοπικά προϊόντα, τις παραδόσεις και την κουλτούρα της περιοχής. Αυτό όχι μόνο ενισχύει την τοπική οικονομία, αλλά βοηθά και στη διατήρηση και ενίσχυση των τοπικών επιχειρήσεων, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και υποστηρίζοντας την ανάπτυξη των τοπικών κοινοτήτων.
Επιπλέον, η τοπικότητα συμβάλλει στη βιωσιμότητα του τουριστικού τομέα, καθώς μειώνει τη χρήση πόρων από άλλες περιοχές και ενθαρρύνει τη χρήση τοπικών αγαθών και υπηρεσιών, περιορίζοντας το οικολογικό αποτύπωμα των τουριστικών δραστηριοτήτων. Έτσι, η ενσωμάτωση της τοπικότητας στις τουριστικές πρακτικές ενισχύει τη συνείδηση της αειφορίας, τόσο στους επισκέπτες όσο και στις τοπικές επιχειρήσεις, δημιουργώντας έναν πιο υπεύθυνο και αειφόρο τουριστικό προορισμό.
